Een internationaal team heeft op basis van het immuungerelateerde transcriptoom een nieuw risicoscoremodel ontwikkeld dat de prognostische stratificatie bij myelodysplastische syndromen (MDS) aanzienlijk verbetert. Een combinatie van bulk- en single-cell-transcriptomics identificeert ziektespecifieke immuunsignaturen die aanvullende prognostische informatie bieden bovenop hematologische en cytogenetische scores zoals de IPSS-M.
De onderzoekers berekenden en valideerden immuunscores in 3 onafhankelijke MDS-cohorten (n = 723, n = 324 en n = 432). De single-sample Gene Set Enrichment Analysis (ssGSEA) toonde een sterke correlatie met celpercentages bepaald via flowcytometrie en presteerde beter dan bestaande deconvolutiemethoden. Op basis van de meest informatieve immuunsignaturen werd een Cox-regressiemodel ontwikkeld waarmee voor elke patiënt een immuunrisicoscore kon worden berekend. Deze score bleek sterk samen te hangen met de totale overleving (OS) en maakte het mogelijk om patiënten in duidelijke risicocategorieën te verdelen die verschilden in immuuncheckpoint-expressie, T-celuitputting en immuungerelateerde pathways.
Opvallend is dat de immuunrisicoscore aanvullende prognostische waarde biedt bovenop de IPSS-M, momenteel de standaard voor risicostratificatie bij MDS. Zelfs binnen de 3 laagste IPSS-M-categorieën konden patiënten verder worden onderverdeeld in lage, middelhoge en hoge immuunrisicogroepen, met een mediane OS van respectievelijk 107, 80 en 63 maanden.
Een subgroep van ogenschijnlijk laagrisico IPSS-M-patiënten bleek een hoog immuunrisico te hebben, met een overlevingskans die vergelijkbaar was met patiënten in hogere IPSS-M-categorieën. Deze patiënten hadden een profiel van verhoogde uitputting van CD8-memory-T-cellen en versterkte effector-T-celactiviteit, een patroon dat eerder in verband is gebracht met MDS-progressie. De bevindingen werden bevestigd in het derde validatiecohort.
Er wordt een tweede validatie uitgevoerd op basis van mononucleaire cellen in perifeer bloed uit cohort 2, om te onderzoeken of dezelfde immuunrisicoprofielen ook in perifeer bloed detecteerbaar zijn.
Bron: