Na meerdere onsuccesvolle studies met immuuncheckpointremmers voor ovariumcarcinoom, is er nu een positieve studie. In de fase III ENGOT-ov65/KEYNOTE-B96-studie bleek het toevoegen van pembrolizumab aan wekelijkse paclitaxel met of zonder bevacizumab te leiden tot een betere progressievrije (PFS) en totale overleving (OS) bij patiënten met gerecidiveerd platinumresistent ovariumcarcinoom.1
De studie includeerde patiënten met epitheliaal ovariumcarcinoom die 1 of 2 eerdere behandelingen hadden gekregen, waarvan minimaal 1 met platinumgebaseerde chemotherapie. Alle patiënten vertoonden radiologische progressie binnen 6 maanden na de laatste behandeling met platinumgebaseerde chemotherapie. In totaal werden 643 patiënten gerandomiseerd naar pembrolizumab plus paclitaxel met of zonder bevacizumab (n = 322) en naar paclitaxel met of zonder bevacizumab (n = 321). Ongeveer 73% van de patiënten in beide groepen werd uiteindelijk behandeld met bevacizumab. Ook had ongeveer 73% in beide groepen een PD-L1 combined positive score (CPS) van ≥ 1.
Na een mediane follow-up van 16 maanden was de mediane PFS in de PD-L1-positieve groep 8,3 maanden versus 7,2 maanden in de controlearm (HR 0,72, p = 0,0014). In de intention-to-treatpopulatie (ITT) was de mediane PFS 8,3 versus 6,4 maanden (HR 0,70). Ook de OS verbeterde door het toevoegen van pembrolizumab: van 14 naar 18,2 maanden (HR 0,76). De overleving na 12 en 18 maanden was respectievelijk 69,1% versus 59,3% en 51,5% versus 38,9%. De objectieve responspercentages waren 53% versus 46,6% in de PD-L1-positieve groep, en 50,4% versus 40,8% in de ITT-populatie.
Graad ≥ 3-bijwerkingen traden op bij 67,5% versus 55,3%. Ook immuungerelateerde bijwerkingen traden vaker op (39% vs. 19%), maar deze waren meestal mild.
De data ondersteunen het gebruik van pembrolizumab plus paclitaxel met of zonder bevacizumab als nieuwe standaardbehandeling voor patiënten met recidiverend platinumresistent ovariumcarcinoom, aldus de onderzoekers.
Bron: