‘Het zijn wel je ogen’ is de titel van de oratie die Rachel Kalmann in februari uitsprak bij de aanvaarding van het ambt van hoogleraar Oogheelkunde aan de Universiteit Leiden. Het is een uitspraak die ze geregeld in haar spreekkamer hoort, van ongeruste patiënten die haar duidelijk proberen te maken hoe belangrijk hun ogen zijn.
Kalmann sprak de wens uit dat oogartsen de mens achter de aandoening nooit uit het oog verliezen. Die aandacht is niet alleen goed voor de patiënt, maar ook voor het werkplezier van de arts. Ze wil daarnaast graag de rol van de verpleegkundig specialist versterken, bijvoorbeeld rondom operaties. Daarbij verwees ze naar onderzoek van een verpleegkundig specialist in het UMC Utrecht onder patiënten die een oogverwijderingsoperatie ondergingen, waaruit naar voren kwam dat onvoldoende informatie vooraf een belangrijke factor is voor het hebben van angst voor de operatie en de uitkomst ervan.
Speciale aandacht had Kalmann voor haar eigen specialisatie, de orbitologie. Ze sprak de hoop uit dat toekomstig onderzoek antwoord gaat geven op enkele vragen die nog bestaan over de oogziekte van Graves. Een daarvan is: waarom krijgt niet iedere patiënt met de schildklierziekte van Graves de oogziekte en niet iedere patiënt met de oogziekte de schildklierziekte? Kalmann eindigde met enkele doelen die ze zich heeft gesteld. Een daarvan is om de verdwenen plaats van de oogheelkunde in het bachelorcurriculum van de opleiding geneeskunde in Leiden terug te veroveren. Ze stelt dat oogheelkunde weliswaar een klein vakgebied is, maar ‘het zijn wel je ogen’.
Bron: