Behandeling van patiënten met hartfalen met behouden ejectiefractie met GLP1-receptoragonisten biedt niet alleen gezondheidswinst voor de patiënt (vermindering van ziekenhuisopnamen en verbetering van de kwaliteit van leven), maar levert ook een belangrijke bijdrage aan de verduurzaming van de zorg door het verlagen van de ecologische voetafdruk.1
In een meta-analyse van 4 grote studies (SELECT, FLOW, STEP-HFpEF en STEP-HFpEF DM) werden bijna 3.800 patiënten geïncludeerd. Bij gebruik van een GLP1-receptoragonist werden 54 hartfalengerelateerde events gerapporteerd versus 86 bij placebo. Dit vertaalde zich in minder ziekenhuisopnamen en een emissiereductie van gemiddeld 0,25 kg CO₂ per patiënt per jaar. Hoewel dit op individueel niveau bescheiden is, staat dit wereldwijd gelijk aan ruim 2 miljard kg CO₂. Dit is vergelijkbaar met 20.000 trans-Atlantische vluchten of de uitstoot van een middelgrote Europese stad gedurende enkele maanden. Patiënten stootten door een lagere calorie-inname gemiddeld 695 kg CO₂ minder uit, hetgeen nog sterker bijdroeg aan de totale milieu-impact. Ook werden minder afval en waterverbruik gerapporteerd. De onderzoekers wijzen erop dat de zorgsector verantwoordelijk is voor circa 5% van de mondiale CO₂-uitstoot, en dat bij het bepalen van klimaatbeleid dus ook rekening moet worden gehouden met de invloed van medicamenteuze interventies.
Volgens de auteurs benadrukt dit onderzoek de noodzaak om duurzaamheid expliciet mee te wegen in geneesmiddelenbeoordeling en richtlijnen. In de toekomst zouden emissies, afval en waterverbruik naast effectiviteit en veiligheid standaard kunnen worden meegenomen in kosten-batenanalyses. Daarmee ontstaat de mogelijkheid om met 1 behandeling tegelijk gezondheid en milieu te verbeteren.
Bron:
- Makwana B, et al. Environmental impact of novel anti-obesity medications on healthcare-related greenhouse gas emissions in patients with heart failure with preserved ejection fraction. ESC Congress 2025, abstract 86569.