De combinatie van elranatamab, daratumumab en lenalidomide toont in de eerste resultaten van de MagnetisMM-6-studie een veelbelovend veiligheidsprofiel en hoge responspercentages bij patiënten met nieuw gediagnosticeerd multipel myeloom die niet in aanmerking komen voor autologe stamceltransplantatie.
Elranatamab is een bispecifiek antilichaam gericht op BCMA en CD3, en liet eerder al diepe, duurzame responsen zien bij patiënten met gerecidiveerd of refractair multipel myeloom (R/R MM). MagnetisMM-6 is een fase III-studie waarin elranatamab, daratumumab en lenalidomide (EDR), of elranatamab met lenalidomide alleen (ER), worden vergeleken met de standaardbehandeling bestaande uit daratumumab, lenalidomide en dexamethason (DRd).
De op EHA gepresenteerde gegevens komen uit deel 1, waarin de optimale dosering werd onderzocht bij 37 transplantatie-ongeschikte patiënten. Na een mediane follow-up van 4,6 maanden waren 33 patiënten nog in behandeling.
Bijwerkingen kwamen voor bij vrijwel alle deelnemers (97,3%), met voornamelijk hematologische toxiciteit (78,4%) en infecties (64,9%). Een cytokine release syndroom (CRS) werd gemeld bij 62,2%, maar dit bleef beperkt tot graad 1-2. Er werd 1 Candida-pneumonie graad 5 gerapporteerd en 1 geval van ICANS graad 2.
De werkzaamheid was opvallend hoog: 91,9% van de patiënten had een bevestigde respons, waarvan 81,1% een very good partial response (VGPR) of beter. Bij deelnemers die ≥ 4 maanden in de studie zaten, was dit percentage zelfs 95,7%.
De studie gaat verder met het evalueren van een alternatieve dosering (ER, zonder daratumumab). Ook moet een langere follow-up meer duidelijkheid geven over de duurzaamheid van de respons en het veiligheidspatroon.
Bron: