Ursula Vogl (Oncology Institute of Southern Switzerland) benadrukte het belang van gezamenlijke besluitvorming als basis van patiëntgerichte zorg.1
Vogl definieerde gezamenlijke besluitvorming als een aanpak waarbij clinici en patiënten de best beschikbare informatie delen om samen tot een weloverwogen keuze te komen. Vogl vermoedt dat dit een positief effect heeft op de therapietrouw. “Idealiter zouden we, als de tijd en de omstandigheden het toelaten, informatie moeten geven en vervolgens een vervolgafspraak dienen te plannen om patiënten de tijd te geven om over de opties na te denken.”
Goede communicatie is cruciaal. Minimaal 5 onderwerpen moeten altijd aan bod komen: het doel en de succescriteria van de behandeling, het werkingsmechanisme, de voor- en nadelen van beschikbare opties, het management van bijwerkingen en realistische verwachtingen over het te behalen resultaat. Vogl stelde dat effectieve communicatie de tevredenheid en kwaliteit van leven verhoogt en angst vermindert, terwijl het inzicht in de ziekte en prognose toeneemt.
Ze besprak vervolgens de veelvoorkomende keuze tussen docetaxel en 177Lu-PSMA. Uit onderzoek naar redenen om wel of niet voor docetaxel te kiezen, bleek dat patiënten vooral kiezen voor de kans op levensverlenging. Patiënten die docetaxel afwijzen doen dat veelal uit angst voor bijwerkingen, een besluit dat vaak gevoed wordt door ervaringen van anderen. Een analyse van de kwaliteit van leven uit de CCTG PR21-studie, die 177Lu-PSMA vergeleek met docetaxel bij mCRPC, liet echter in beide armen vergelijkbare kwaliteit-van-leven-scores zien. Wel stapten meer patiënten over naar 177Lu-PSMA dan andersom; de achterliggende redenen zijn nog onduidelijk en verdienen volgens Vogl nader onderzoek.
Daarnaast liet een recente analyse van de FACT-P-scores uit de CHAARTED-studie zien dat patiënten met de beste kwaliteit van leven ook de beste totale overleving hebben, onafhankelijk van de toegepaste behandeling. Tot slot benadrukte Vogl het belang van tijdige verwijzing naar palliatieve zorg.
Bron: