In deze prospectieve multicenter ‘proof of concept’-studie naar de rol van PD-1-blokkade bij patiënten met klassiek of endemisch kaposisarcoom, liet pembrolizumab een veelbelovende antitumoractiviteit zien met een acceptabel veiligheidsprofiel.
De fase II KAPKEY-studie werd uitgevoerd in 3 Franse ziekenhuizen bij volwassenen met histologisch bevestigd klassiek of endemisch kaposisarcoom met progressieve huidafwijkingen waarvoor systemische behandeling nodig is. Zij werden gedurende 6 maanden (8 cycli) of tot ernstige toxiciteit elke 3 weken intraveneus behandeld met 200 mg pembrolizumab. Het primaire eindpunt was het totale responspercentage binnen 6 maanden.
Van de 30 gescreende patiënten werden er 17 (8 (47%) met klassiek en 9 (53%) met endemisch kaposisarcoom geïncludeerd tussen juli 2018 en december 2019. De mediane follow-up was 20,4 maanden (IQR 18,1-24,1). Twee patiënten (12%) hadden een complete respons, 10 (59%) een partiële respons en 5 patiënten (29%) hadden stabiele ziekte als de beste respons binnen de behandelperiode van 6 maanden. Dit leidde tot een ORR van 71% (95%-BI 44-90), wat voldeed aan de vooraf gedefinieerde primaire uitkomst (een responspercentage > 30%). Aan de behandeling gerelateerde bijwerkingen traden op bij 13 van de 17 patiënten (76%), waaronder 2 graad 3-bijwerkingen (1 (6%) acuut hartfalen en 1 (6%) granulomateuze reactie). Bij 2 patiënten (12%) werd de behandeling voortijdig stopgezet vanwege graad 3 acuut reversibel hartfalen en graad 2 pancreatitis. Bij de patiënt met een graad 3 granulomateuze reactie in de mediastinale lymfeklieren was behandeling met steroïden en methotrexaat nodig. Er waren geen ernstige bijwerkingen of aan de behandeling gerelateerde mortaliteit.
Bron: