Een combinatiebehandeling van ixazomib, rituximab en dexamethason lijkt een goed alternatief voor patiënten met recidiverende of progressieve ziekte van Waldenström (WM). Dat concluderen onderzoekers van HOVON en Greek Myeloma Study Group in een fase 1-2-studie.
Er zijn voor WM nog steeds geen curatieve opties beschikbaar. Het onderzoek naar veilige en effectieve behandelingen van deze ziekte duurt voort. Van verschillende nieuwe middelen, waaronder BTK-remmers en proteasoomremmers, is inmiddels wel de werkzaamheid aangetoond.
Hoewel de proteasoomremmer bortezomib synergie met rituximab heeft aangetoond, bestaat er een aanzienlijk risico op door bortezomib geïnduceerde polyneuropathie of verergering ervan. In de HOVON 124/Ecwm-R2 Trial gingen onderzoekers daarom de werkzaamheid en toxiciteit van de orale en minder neurotoxische proteasoomremmer ixazomib na bij patiënten met recidiverende WM.
Uit het fase 1-onderzoek bleek een dosis ixazomibcitraat van 4 mg haalbaar. Ook de resultaten van het fase 2-onderzoek bij de eerste 50 patiënten die hiervoor in aanmerking kwamen, zijn inmiddels bekend. De behandeling bestond uit in totaal 8 inductiecycli met ixazomibcitraat en dexamethason. In cyclus 3 werd rituximab intraveneus toegevoegd en in cyclus 4–8 subcutaan. Patiënten met ten minste een partiële respons kregen twee jaar lang een onderhoudsbehandeling met rituximab.
Van de deelnemers bereikte 74% het primaire eindpunt (16% ≥ VGPR, 52% ≥ PR, 74% ≥ MR). Het totale objectieve respons rate (ORR) was 88% (2% CR, 22% VGPR, 44% PR, 20% MR). Met een mediane follow-up van 19,5 maanden werden zowel de mediane responsduur als de mediane progressievrije overleving niet bereikt. Graad 3/4-toxiciteit werd waargenomen bij respectievelijk 28% en 10% van de patiënten.
Kersten MJ, et al. Ixazomib, rituximab and dexamethasone (IRD) in patients with relapsed or progressive Waldenstrom’s macroblobulinemia: results of the prospective phase I/II HOVON 124/Ecwm-R2 Trial. ASH Annual Meeting and Exposition 2019, abstract 344.