De McDonald-criteria uit 2017 borduurden voort op het al langer bestaande onderscheid in criteria voor relapsing remitting MS (RRMS) en primair progressieve MS (PPMS). Een internationaal panel van onderzoekers uit onder meer Groot-Brittannië en Nederland betoogde dat de redenen voor dit onderscheid eerder historisch dan biologisch zijn en pleitte voor uniforme criteria.
Het onderzoeksconsortium bekeek of de McDonald-criteria uit 2017 voor RRMS, meer specifiek die voor spreiding in ruimte en tijd, ook toepasbaar waren bij patiënten met PPMS. Verder zijn 2 wijzigingen in de bepaling van de spreiding van plaats onderzocht, zoals deze zijn voorgesteld bij de herziening van de McDonald-criteria uit 2024. Het gaat om toevoeging van de oogzenuw als anatomische regio en van de aanwezigheid van minimaal 2 laesies in het ruggenmerg zonder verdere afwijkingen op MRI-scans van de hersenen.
In een retrospectieve studie werden gegevens van 322 patiënten gebruikt die een verdenking op PPMS hadden. Als gouden standaard voor testprestaties gebruikten de onderzoekers de diagnoses op basis van de McDonald-criteria uit 2017 voor PPMS. Hiermee werd bij 282 personen PPMS vastgesteld en bij 40 een andere stoornis.
De McDonald-criteria voor RRMS uit 2017 scoorden goed op sensitiviteit (92,9%) en specificiteit (95,0%) bij het diagnosticeren van PPMS. Toevoeging van de oogzenuw als vijfde anatomische regio had nauwelijks invloed op de diagnostische testprestaties; zowel de sensitiviteit als de specificiteit bleef hoog. De diagnostische testprestaties waren goed wanneer aanwezigheid van minimaal 2 laesies in het ruggenmerg (zonder afwijkende hersenscans) werd gecombineerd met spreiding in tijd of een positieve liquor-test. Zonder deze toevoegingen was de specificiteit vrij laag, namelijk 77,5%.
De onderzoekers betogen op basis van deze resultaten dat meer uniformiteit in de diagnostische criteria voor RRMS en PPMS een belangrijk uitgangspunt moet zijn bij toekomstige herzieningen van de McDonald-criteria. Dat past beter bij de veronderstelde biologische mechanismen en vereenvoudigt de diagnostiek.
Bron: