Resistentie bij mensen met hiv die tweedegeneratie-integraseremmers krijgen

Uit de ROSETTA-registratiestudie blijkt dat bij mensen met hiv resistentie tegen tweedegeneratie-integraseremmers kan ontstaan bij sterk uiteenlopende mate van viremie.¹ Resistentie kwam vaker voor bij deelnemers die al eerder waren behandeld met antiretrovirale therapie en bij deelnemers die in het verleden een eerstegeneratie-integraseremmer hadden gekregen.

De tweedegeneratie-integraseremmers (INSTI) dolutegravir (DTG), bictegravir (BIC) en cabotegravir (CAB) worden wereldwijd geadviseerd voor de behandeling van mensen met hiv.² Over resistentie tegen deze middelen is echter weinig bekend. Om hierin meer duidelijkheid te krijgen worden in de ROSETTA-registratiestudie klinische, genotypische en fenotypische gegevens verzameld en geanalyseerd met betrekking tot het falen van tweedegeneratie-INSTI in Europa, Afrika en Noord- en Zuid-Amerika.

Uit een analyse van de sociaal-demografische kenmerken bleek dat op het moment van INSTI-falen 73,6% van de 125 deelnemers man was, 73,4% geen AIDS had, 55,2% tijdens de follow-up in Europa verbleef en de mediane leeftijd 41 jaar was.¹ Op het moment van INSTI-falen werden DTG, BIC en CAB gebruikt door respectievelijk 88,8, 8,0 en 3,2% van de deelnemers. Vóór het gebruik van een tweedegeneratie INSTI werd 19,4% van de deelnemers behandeld met een eerstegeneratie-INSTI.

Belangrijke INSTI-resistentiemutaties werden gedetecteerd bij 33 deelnemers (26,6%): 28 deelnemers op DTG, 3 op BIC en 2 op CAB. Resistentie ontstond na mediaan 13 maanden behandeling met een tweedegeneratie-INSTI. De mediane viruslast bij deelnemers met resistentie varieerde van 64 tot 463.740 kopieën/ml; deelnemers zonder resistentie hadden een vergelijkbare viruslast.

Belangrijke INSTI-resistentiemutaties kwamen voor bij 39,1% van de deelnemers die al eerder waren behandeld met antiretrovirale therapie en bij 10,9% van de patiënten die deze therapie niet hadden gekregen (p < 0,001). INSTI-resistentie werd gedetecteerd bij 50% van de deelnemers die ook eerstegeneratie-INSTI’s hadden gekregen versus 21% van de deelnemers die deze remmers niet hadden gekregen (p = 0,004).

Bronnen:

1. Miranda MNS, Seguin-Devaux C, Abecasis AB, et al. Clinical features and resistance patterns during second-generation INSTI failure: the ROSETTA-registry. HIV Glasgow 2024, abstract O31.
2. Zhao AV, Crutchley RD, Guduru RC, et al. A clinical review of HIV integrase strand transfer inhibitors (INSTIs) for the prevention and treatment of HIV-1 infection. Retrovirology 2022;19:22.