Eerder werd aangenomen dat de typen hersenactiviteit die ten grondslag liggen aan beweging er verschillend uitzien in verschillende delen van de hersenen, zoals de cortex en het cerebellum. Wetenschappers van het Erasmus MC hebben een ontdekking gedaan die dit tegenspreekt. Hun bevindingen zijn gepubliceerd in Nature Communications.
Complexe en diverse neurale signalen die ten grondslag liggen aan bewegingen zijn een bekend kenmerk van delen van de hersenschors, maar tot hun verrassing vonden de onderzoekers een vergelijkbare complexiteit en diversiteit in het cerebellum.
“Op basis van de repetitieve structuur dachten we dat we de berekeningen die het cerebellum uitvoert goed hadden doorgrond”, zegt Deviak Narain, universitair hoofddocent neurowetenschappen. “Nu ontdekken we dat in dit gebied veel meer complexiteit schuilgaat dan iedereen aannam. Dat geldt vanaf genetisch niveau tot aan de aard van de neurale signalen die het produceert.”
Een van de langetermijndoelen van de onderzoekers is het ontwikkelen van brein-machine-interfaces. Het idee hierachter is dat dit wetenschappers in staat stelt om in de hersenen het verwerken en versturen van signalen voor bewegingen over te nemen wanneer deze functionaliteit verloren gaat. Ze denken in eerste instantie aan patiënten die als gevolg van ziekte of letsel motorisch gestoord raken, maar op langere termijn zullen ze zich niet per sé beperken tot niet-aangeboren hersenletsel.
Bron: