Belimumab vergroot de kans op remissie en lage ziekteactiviteit bij systemische lupus erythematodes (SLE). Ook wanneer het gebruik van glucocorticoïden buiten de definities wordt gelaten. Dat blijkt uit een geïntegreerde post-hocanalyse van 5 fase III-studies.
In deze 5 studies – BLISS-52, BLISS-76, North East Asia, BLISS-SC en EMBRACE – zijn in totaal 1.869 patiënten geïncludeerd die belimumab gebruikten en 1.217 die placebo gebruikten als toevoeging aan standaardtherapie. Ten tijde van deze studies (tussen 2006 en 2018) was het afbouwen van glucocorticoïden nog niet een verplicht onderdeel van de behandeling. Daardoor was langdurig gebruik van glucocorticoïden gebruikelijk. Dit kan invloed hebben gehad op het behalen van de oorspronkelijke behandeldoelen: remissie volgens Definition of Remission in SLE (DORIS) en lage ziekteactiviteit volgens Lupus Low Disease Activity State (LLDAS).
Aangepaste uitkomstmaten
In deze analyse zijn daarom aangepaste uitkomstmaten gebruikt, waarin de glucocorticoïden zijn weggelaten. Na 52 weken bereikten significant meer patiënten in de belimumab-groep DORIS in vergelijking met de placebogroep: 18,0 versus 12,8% (RR 1,44; 95%-BI 1,20-1,71; p < 0,001) en LLDAS 32,2 versus 21,4% (RR 1,50; 95%-BI 1,32-1,71; p < 0,001). Het significante verschil was al te zien vanaf week 20 voor DORIS en vanaf week 24 voor LLDAS, en bleef behouden tot week 52.
Consistent beeld
De voordelen van belimumab waren consistent in de meeste subgroepen, waaronder patiënten met een SLEDAI-2K-score ≥10 op baseline, Aziatische patiënten en witte patiënten. Voor patiënten van Afrikaanse afkomst zagen de onderzoekers wel numerieke, maar geen significante verschillen.
Bron: