Het vroegtijdig toevoegen van de PCSK9-remmer alirocumab aan zeer intensieve statinetherapie bij patiënten met een doorgemaakt myocardinfarct geeft een grotere plaqueregressie. Deze en andere resultaten van de PACMAN-AMI-studie zijn gelijktijdig gepubliceerd in JAMA.
Verschillende plaquekenmerken die met intracoronaire beeldvorming vastgesteld kunnen worden, zoals het atheroomvolume, de lipidenbelasting en kapdikte, zijn van invloed op het risico dat een plaque ontstaat die vervolgens leidt tot een acuut coronair event.
Toevoeging van een PCSK9-remmer aan de statinetherapie blijkt bij patiënten met een verhoogd LDL-cholesterolwaarde het risico op cardiovasculaire (CV-)events te verminderen. Als gevolg van niet-obstructieve risicovolle plaques in de coronairarteriën die niet verantwoordelijk waren voor het infarct, hebben patiënten met een doorgemaakt myocardinfarct een extra hoog risico op recidiverende CV-events. Een wijziging van de plaquesamenstelling met een vroege toediening van een PCSK9-remmer zou voor deze patiëntencategorie nuttig kunnen zijn.
In de PACMAN-AMI-studie bleek een 52 weken durende behandeling met alirocumab een grotere plaqueregressie te geven dan placebo. Dit behandeleffect kwam naar voren uit meerdere metingen, te weten een grotere procentuele afname van het atheroomvolume, een grotere afname van de lipidenbelasting en een grotere toename van de dikte van de fibreuze kap in de coronairarteriën die niet gerelateerd waren aan het infarct.
In vergelijking met eerdere studies liet dit onderzoek een grotere regressie van het atheroomvolume zien (2,13%). De huidige bevindingen ondersteunen het idee om bij patiënten met een doorgemaakt myocardinfarct alirocumab vroegtijdig toe te voegen aan zeer intensieve statinetherapie, bedoeld om de plaques te stabiliseren, de lipidenkern te verminderen en plaqueregressie te induceren. Wel is het nog de vraag of de gevonden verbeteringen in de plaquekenmerken zich vertalen in betere uitkomsten voor deze patiënten.
Bronnen