In The Lancet Neurology is een review verschenen waarin Charlotte Teunissen (Amsterdam UMC) en collega’s een overzicht geven van de laatste ontwikkelingen op het gebied van bloedbiomarkers voor de ziekte van Alzheimer. Zij richten zich met name op de drie biomarkers die het dichtst bij klinische toepassing zijn: amyloïd, p-tau en NfL. Ook bespreken ze de relatief nieuwe astrocytmarker GFAP en presenteren ze een ‘roadmap’ voor klinische implementatie.
Het gebruik van op bloed gebaseerde biomarkers voor de diagnose en prognose van de ziekte van Alzheimer nadert de klinische praktijk, zowel in gespecialiseerde centra als in de eerstelijnszorg. Dit is grotendeels te danken aan de beschikbaarheid van ultragevoelige detectiemethoden. Een cruciale volgende stap is het definiëren van de toepassing op individueel patiëntniveau.
Teunissen et al. verwachten dat bloedbiomarkers voor Alzheimer binnen een paar jaar klaar zullen zijn voor klinische implementatie; misschien zelfs eerder voor gebruik in klinische studies. Deze vooruitgang biedt ook perspectief voor de ontwikkeling van nieuwe biomarkers. Er zijn nog relatief weinig bloedbiomarkers om de complexiteit van de alzheimerpathologie volledig te weerspiegelen; denk aan hersenspecifieke biomarkers voor de activatie van microglia of markers synaptische disfunctie. Voor laatstgenoemde zijn neurogranineconcentraties in CSF veelbelovend gebleken; de resultaten in bloed waren echter niet eenduidig. Desalniettemin zal de opkomst van nieuwe op bloed gebaseerde technologieën kunnen bijdragen aan de identificatie van nieuwe diagnostische en prognostische biomarkers. De validatie en implementatie hiervan zullen de ontwikkeling van precisiegeneeskunde faciliteren en daarnaast zal de kennis die is opgedaan in het alzheimerveld in de toekomst ook bijdragen aan de identificatie van biomarkers voor andere vormen van dementie.
Bron: